مبانی نظری و پیشینه پژوهش رابطه سطح مربیگری با مهارت ارتباط + پرسشنامه

دسته بندي : علوم انسانی » علوم تربیتی
مبانی نظری و پیشینه پژوهش رابطه سطح مربیگری با مهارت ارتباط + پرسشنامه

دارای منبع

بخشی از متن:
بخش اول : زير بناي نظري پژوهش
مقدمه
هر پژوهشی مبتنی بر یافته ها و تحقیقات انجام شده در داخل و خارج کشور می باشد که به استناد این یافته ها و مدارک موجود توسط محققین قبلی انجام می شود.
این فصل شامل دو بخش است:
بخش اول شامل مبانی نظری تحقیق می باشد و بخش دوم ادبیات پیشینه تحقیق را شامل می شود .
فرآيند ارتباطات و عناصر اساسي آن
در يك عبارت ساده، ارتباطات را مي توان تبادل اطلاعات و انتقال معني دانست (كتز و كان، 1969 ، به نقل از رضائيان ، 1383 ). عناصر ارتباط را با بسط تعريف فوق در اين جمله كه مي گويد: ارتباطات عبارت است ازانتقال اطلاعات از فرستنده به دريافت كننده،‌ به طوري كه اطلاعات براي فرستنده و گيرنده قابل درك باشد،‌ در شكل ذيل مي توان نشان داد (كنتز و ديگران، 1988، به نقل از رضائيان ، 1383).




شكل 1

در شكل فوق فقدان هر يك از عناصر موجب عدم برقراري ارتباط است. در تعريف جامع تري، مي توان گفت: ارتباطات،‌ فرايندي است كه اشخاص از طريق انتقال علائم پيام به دريافت معني مبادرت مي ورزند. ( رضائيان ، 1383)
ارتباطات عبارت است از انتقال اطلاعات از فرستنده به دریافت کننده، به طوری که اطلاعات برای فرستنده و گیرنده قابل درک مشابه باشد.( حقیقی، 1380).
ارتباطات عبارتست از مبادله ی اطلاعات بین دو یا چند نفر از طریق علائم مشترک به عبارت دیگر ارتباطات عبارتست از کلیه ی فعالیت های گفتاری، نوشتاری و کرداری( حرکتی) که برای انتقال معنی و مفهوم و یا اثر گذاری و نفوذ بر دیگران به کار گرفته می شود.( مقیمی، 13377)
« ارتباط عبارتست از عمل انتقال، اظهار، بیان و گفتگو بین یک فرد با فرد دیگر( مشبکی، 1380)
ارتباط عبارتست از: (انتقال مفاهیم، اطلاعات و معانی و احساس ها بین افراد در سازمان، با واسطه یا بدون واسطه)( حقیقی 1380)
ارتباط عبارتست از: «فرایند انتقال ارتباط، احساس ها، حافظه ها و فکرها در میان مردم» ( اسمیت1، 1998، به نقل از مهربان 1379)
ارتباط عبارتست از : انتقال و تبادل اطلاعات، معانی و مفاهیم و احساس ها بین افراد در سازمان با واسطه یا بی واسطه( الوانی، 1369).
ارتباطات: یعنی برقراری مناسبات بین دو طرف، از طریق حس ادراک توسط یک فرد و ایجاد سرعت انتقال، درک و جوابگویی از طرف دیگر ( میرسپاسی، 1369)
ارتباطات عبارتست از: مبادله« اطلاعات و انتقال مفاهیم» که بصورت شفاهی، کتبی، یک طرفه و یا دو طرفه صورت می گیرد . ( شعاع ،1377)
بنیین و نانسن اظهار داشتند که فراهم آوردن معنا از طریق ارتباطات، یکی از چهار راهبرد مهم رهبری است. ارتباط موثر با افراد و درک انگیزه های آنان باعث توفیق مدیریت در انجام وظیفه رهبری، هدایت و غیره خواهد شد. ارتباط صحیح تنها راهی است که افراد مختلف می توانند به درک متقابل برسند(ترجمه فهيم دوين،1381).
ارتباط مکانیسمی است که روابط انسانی بر اساس آن به وجود می آید و تمام مظاهر فکری و وسایل انتقال و حفظ آن ها در زمان و مکان بر پایه ی آن توسعه پیدا می کند. ارتباط عبارتست از :« انتقال اطلاعات با وسایل ارتباطی گوناگون از یک نقطه، یک شخص با یک دستگاه به دیگری»( نسل لانگلی و مشل شین ، 1986 به نقل از مشبکی، 1380).
ارتباطات مجموعه اي از مهارت هاست. اما مهم ترين آن ها درك نقطه نظرهاي طرف مقابل و تفهيم نقطه نظرهاي خويش است.چنانچه ارتباط به صورت صحیح انجام نشود، باعث ایجاد نابسامانی دررسیدن به هدف خواهد شد. بنابراین ریشه ی مشکلات فردی، سازمانی و اجتماعی را می توان در کمبود ارتباطات مؤثر و سوء تعبیرها و تفسیرهای ارتباط جستجو کرد.پس می توان گفت که برقراری ارتباط صحیح به دلایل متعددی برای مربیان ضروری است که از آن جمله:هماهنگ کردن و تنظیم وقت خود، انجام وظایف، برنامه ریزی، سازماندهی، هدایت، رهبری و کنترل تیم به نحوه ی مؤثر.(رضائیان،1379)

عناصر ارتباطي عبارتند از:
1- فرستنده (منبع): فرستنده پيام، آغاز كننده ارتباط است كه معمولاً تماس را جهت انتقال اطلاعات و مفهوم آن به دريافت كننده شروع مي كند.
2- گيرنده (مقصد): شخصي است كه پيام را دريافت كرده و استنباطي از آن مي كند، اگر استنباط گيرنده با مقصود فرستنده يكي نباشد پيام دريافت نشده است.
3- مفهوم ذهني پيام: فكر و انديشه اي است كه بايد به گيرنده منتقل شود.
4- مفهوم عيني پيام: پيام به يك سري علائم تبديل مي گردد و به صورت خبر، نكته يا موضوعي به گيرنده انتقال مي يابد.
5- ارسال پيام: وسيله و طريقه ارسال پيام را كانال گويند (مانند هوا براي انتقال كلام، كاغذ جهت ارسال نامه،‌ امواج الكترومغناطيس در انعكاس تصوير). هر چند بعضي از صاحبنظران ميان پيام و كانال ارسال آن، تفاوت قائلند، ولي پيام و كانال ارتباطي آنچنان در هم آميخته اند كه در اغلب موارد تفكيك ناپذيرند. نكته مهم در كارآيي و اثر بخشي ارتباط،‌ متناسب بودن كانال براي ارسال پيام است.
6- دريافت پيام: پيام،‌ توسط گيرنده يا گيرندگان دريافت مي شود. استنباط و ادراك گيرنده پيام نقش بسيار مهمي در برقراري ارتباط دارد.
7- تبديل پيام به مفهوم ذهني: فرايندي است كه گيرنده بر اساس آن، پيام را به اطلاعات مورد نظر فرستنده تفسير مي نمايد،‌ اين تفسير بر مبناي تجربه گذشته گيرنده،‌ تفسير فرد از علائم، انتظارات و مقاصد دو طرف (فرستنده و گيرنده) از پيام انجام مي شود.
8- درك پيام: گيرنده، پس از ايجاد مفهومي ذهني براي خود، پيام را درك مي كند.
9- پارازيت (استونر ،‌ 1983، به نقل از رضائيان ، 1383 ): عبارت است از عواملي كه موجب اخلال يا نامفهومي پيام است يا صورت ديگري از تداخل در ارتباط. دخالت عامل پارازيت ممكن است به دلايل ذيل باشد:
1-9 : فرستنده،‌ پيام را به درستي ادا نكند.
2-9 : پيام تحريف شده باشد.
3-9 : صداهايي از محيط در آن اثر گذاشته باشد.
4-9 : بي توجهي گيرنده به پيامي كه دريافت كرده است.
5-9 : عدم دقت گيرنده در تفسير پيام.
10- بازخورد : ابراز نظر و واكنش هاي گيرنده درباره پيام و انتقال آن به فرستنده را گويند . بازخورد، درجه اثر بخشي و كارآيي ارتباط را نشان مي دهد. همچنين كمبودها و نارسايي هاي ارتباطي را بيان مي كند،‌ در اين صورت،‌ بازخورد به رفع اشكالات و بهسازي ارتباطات كمك مي نمايد. ( رضائيان ، 1383).
انواع ارتباطات
ارتباطات را از جهات متفاوتي مي توان طبقه بندي كرد. اگر بخواهيم ارتباطات را از نظر عكس العمل در محيط استقرار،‌ بررسي كنيم، از طبقه بندي ذيل استفاده مي كنيم:
الف- ارتباطات يك جانبه : اگر عكسل العمل گيرنده نسبت به پيام ابراز نشود،‌ آن را از ارتباط يك جانبه گويند.
ب- ارتباطات دوجانبه: چنانچه، محيط استقرار به گونه اي باشد كه گيرنده عملاً عكس العمل ها و نظرهاي خود را درباره محتواي پيام به اطلاع فرستنده برساند، به آن ارتباط دوجانبه گويند.
پژوهش هاي انجام شده (لِويت ، 1964،به نقل ازرضائیان،1383) در اين دو مورد حاكي است كه:
1- ارتباط يك جانبه، سريعتر و كار فرستنده پيام آسانتر است.
2- ارتباط دو جانبه، از دقت بيشتري برخوردار است ،‌ چون در نتيجه عمل بازخور، فرستنده امكان بررسي مجدد پيام را مي يابد و آن را با دقت بيشتر براي گيرنده ارسال مي كند. همچنين، در ارتباطات دو جانبه، گيرنده احساس اطمينان بيشتري به تأثير قضاوتها و ارزش هاي پيشنهادي خود پيدا مي كند.
3- در ارتباطات يك جانبه ، به علت دقت كمتر ، پارازيت و سردرگمي بيشتري ديده مي شود ، بنابراين جهت پرهيز از اين امر ، تا سر حد امكان از قبل براي اين ارتباط ، بايد برنامه ريزي گردد.
4- در ارتباطات يك جانبه، فرستنده آسانتر مي تواند اشتباهات خود را مخفي نمايد.
5- در مواردي كه امور هنوز برنامه ريزي نشده و به روال عادي در نيامده اند، ارتباط دو جانبه وسيله موثرتري است و قدرت نفوذ بيشتري دارد، ولي پس از آنكه امور برنامه ريزي شد و حالت عادي و يكنواختي يافت،‌ اثر ارتباط دوجانبه به ميزان قابل ملاحظه اي كاهش مي يابد و از آنجايي كه تصميم هاي برنامه ريزي نشده بيشتر در سطوح عالي مديريت است،‌ امور جاري بيشتر در سطوح عملياتي سازمان وجود دارد. شايد بتوان نتيجه گيري كرد كه ارتباطات دوجانبه، براي اتخاذ تصميم در سطوح عالي مديريت مناسبتر و مؤثرتر است.