تحقیق درباره ی نظام آموزشی هند

دسته بندي : گوناگون » آموزشی
ساختار نظام آموزشي
در ساختار نظام آموزشي كشور هند تمركز عمده بر بعد وسيع ارائه خدمات آموزشي و اهميت ساختار، سازماندهي و ارتقاء آن استوار مي باشد. بعلاوه، ساختار سيستم آموزشي كشور هندوستان بر رشد آموزشي مناطق مختلف كشور و برقراري رقابتهاي آموزشي ميان اين مناطق تأكيد دارد. در حال حاضر، تعداد 888 نهاد آموزشي در كشور هندوستان فعاليت دارد كه به ثبت نام از 179 ميليون دانش آموز مبادرت مي نمايند. سيستم آموزش ابتدايي در هندوستان از دومين رتبة جهاني برخوردار است. اين سيستم آموزشي از 4/149 ميليون كودك 6 تا 14 ساله و 9/2 ميليون آموزگار، متشكل مي گردد. لازم به ذكر است كه نرخ مذكور به 82 درصد از كل كودكاني است كه در اين گروه سني قرار دارند مشتمل مي گردد. پس از استقلال هند طي سال 1947 سياستمداران ,مسئولان و صاحب نظران آموزش و پرورش كشور تلاشهاي فراواني در جهت ارائه الگوي مشترك ساختار آموزشي پذيرش كليه ايالت عمل آورند. طي سال 1966 كميسيون آموزش و پرورش هند مبادرت به انتشار ساختار آموزشي طرح سيستم (2+10) نمود. سيستم مذكور پس از بازنگري و جرح و تعديل طي سالهاي 1986 و 1992 به عنوان خط مشي جديد نظام آموزشي ملي به تصويب رسيد در حال حاضر كليه ايالت هاي كشور از آن پيروي مي نمايند. نكته قابل تامل در فرايند تصويب طرح مذكور طول مدت بررسي آن است كه مدت زمان سه دهه از زمان طرح اوليه آن تا جرح و تعديل و تصويب و اجراي فراگير و نهايي آن به طول انجاميد است كه خود نشان دهنده بر طرف نمودن احتمالي نواقص و نارسايي هاي طرح اوليه مي باشد. بر اساس الگوي قيد شده در فوق نظام آموزش پيش دانشگاهي كشور هند خود از دو دوره آموزش ابتدايي و متوسطه متشكل مي گردد. با وجودي كه ساختار آموزشي كشور هند بر (سيستم 2+10) استوار مي باشد. با اين حال در ميان ايالات مختلف در خصوص تعداد مدارس ابتدايي و متوسطه، شرايط سني پذيرش در مدارس متوسط، آزمون هاي عمومي، آموزش هندي و انگليسي، تعداد ساعات و جلسات درسي، مدت تعطيلات، ميزان دستمزدها، آموزش پايه و … تفاوت عمده اي وجود دارد. آموزش در كشور هند، از سن پنج سالگي آغاز شده و از سه مرحله ابتدايي، متوسطه و عالي (دو دوره 5 ساله ابتدايي و متوسطه و يك دوره 2 ساله تكميلي) متشكل مي گردد. در مجموع، دوره تحصيلات ابتدايي و متوسطه 12 سال به طول مي انجامد.
طبق آمار به دست آمده طي سال 1996 نرخ ثبت نام ناخالص بر مبناي سطوح مختلف آموزشي به شرح ذيل مي باشد:
. پيش دبستاني : 5 درصد
. اولين سطح : 101 درصد
. دومين سطح : 49 درصد
. سومين سطح : 9/6 درصد
ساختار آموزش پس از استقلال
پس از استقلال كشور هند به دليل نرخ بالاي بي سوادي (در حدود 85 درصد) ، سرمايه هنگفتي به توليد كتب درسي ارزان قيمت تخصيص يافت. سه دهه پس از استقلال كشور، هزينه آموزشي به 40 برابر و نرخ افراد باسواد به بيش از 2 برابربالغ گرديد.از سوي ديگر پيشرفت هاي آموزشي و افزايش تعداد موسسات آموزش عالي و مراكز تحقيقاتي وصنعتي به گسترش انواع كتابخانه ها و فراهم آمدن بازار كار براي افراد آموزش ديده منجرگرديد. در سال1956 كميسيون اعتبارات دانشگاهي هند با عنوان (يو.جي .سي ) عهده دار مسوو ليت تصويب مقررات ويژه آموزش عالي و تعيين استانداردهاي آموزشي و تحقيقاتي گرديد. طي سال 1961 كميسيون مذكور به منظورارزيابي و پيشنهاد معيارهايي جهت ارتقائ استانداردهاي آموزشي در هند، به تشكيل كميته بررسي علوم به رياست دكتر رانگاناتان مبادرت نمود. تا پيش از دهة 70 ، تنها سه دانشگاه دهلي (1948) ، بنارس (1966) و بمبئي (1967) از دوره كارشناسي ارشدبرخوردار بودند.اين درحاليست كه در آغاز اين دهه 4 دانشگاه ا ليگر، ميسور ،كارناتاك و ويكرام به افتتاح دوره هاي كارشناسي ارشد خود مبادرت نمودند. پس از استقلال كشور اين روند سرعت گرفت.

آموزش پايه
در 4 ايالت مختلف كشور آموزش پايه منحصرا بر نخستين مرحلة آموزشي (آموزش ابتدايي) شامل مي گردد و اين در حالي است كه در 8 ايالت ديگر كشور دوره آموزش پايه بر كليه مقاطع آموزشي (ابتدايي، راهنمايي و دبيرستان) مشتمل مي گردد.
وسيع سازي بعد سيستم آموزش پايه
كشور هندوستان، 50 سال پس از استعمار انگلستان اقدام به اجراي سياست آموزش توده اي نمود. از آن زمان تاكنون اين سيستم از لحاظ تعداد مدارس و تعداد كودكان ثبت نامي در اين مدارس چندين بار گسترش يافته است. جدول ذيل نرخ ثبت نامي افراد طي دهة 1990و 4 دهة قبل از آن را به تصوير مي كشد.
نرخ رشد ثبت نام در مقاطع آموزشي پايه (برحسب ميليون) طي سال هاي 1997 - 1950
سال پسران دختران تعداد كل
ابتدايي و مقدماتي متوسطه 8-1 مقطع آموزش مقدماتي متوسطه 8-6 مقطع آموزش ابتدايي 5-1 ابتدايي و مقدماتي متوسطه 8-1 مقدماتي متوسطه 8-6 ابتدايي 5-1 ابتدايي و مقدماتي متوسطه 8-1 مقدماتي متوسطه 8-6 ابتدايي 5-1
1951 77/16 98/2 79/13 18/6 67/0 51/5 95/22 65/3 30/19
1961 6/31 62/5 98/25 99/14 87/1 12/13 58/46 48/7 10/39
1971 42/46 64/9 61/36 07/26 04/4 03/22 50/72 68/13 82/58
1981 40/61 69/14 71/46 64/36 25/7 29/39 07/98 95/21 11/76
1991 69/80 05/22 64/58 90/55 60/13 30/42 59/136 65/35 94/100
1992 09/79 22/21 58/57 62/54 87/12 75/41 50/151 09/34 62/99
1996 20/87 7/24 5/62 20/64 3/16 9/47 50/151 0/41 4/110
1997 53/85 7/23 38/61 39/63 80/15 59/47 91/148 50/39 41/109
نرخ ثبت نام در مدارس ابتدايي در فاصله سال هاي 1997-1951 شش بار افزايش داشته است و اين در حالي است كه در همين فاصله نرخ ثبت نام در مدارس مقدماتي متوسطه (8-6) يازده بار افزايش داشته است. اين روند افزايشي در خصوص مدارس ابتدايي دخترانه نه بار و در خصوص مدارس مقدماتي متوسطه 20 بار بوده است. به طور كلي مي توان گفت روند كلّي افزايش نرخ ثبت نام در مدارس ابتدايي 76/3 درصد و در مدارس مقدماتي متوسطه 06/4 درصد بوده است.
با توجه به جدول فوق مي توان چند نكته به شرح ذيل را استنباط نمود: